Coquette

Skończyłam, zblokowałam i obfociłam.
Właściwie to mój mąż obfocił, a ja ograniczyłam się do latania po rżysku (na bosaka! matko, jak podrapałam sobie stopy) i robienia mniej lub bardziej głupich min :)

A oto rezultat:

więcej fotek tutaj

Powiem nieskromnie, że jestem bardzo zadowolona z efektu.
Pasjami kocham takie długie kardigany i najczęściej je noszę. Nic dziwnego, że tego też lubię.
Do tego włóczka, z której go robiłam, jest bajeczna! Droga, ale warta każdej złotówki, a raczej każdego dolara.
Madelinetosh 80/10/10 Sport, bo o niej mówię, ma świetny skład: 80% Merino,10% Nylonu,10% Kaszmiru i dzierga się z niej naprawdę świetnie!
Do tego te kolory!!!! Marzenie!!!!
Ten, z którego robiłam swój kardigan, nosi nazwę Coquette, stąd mało oryginalna nazwa projektu.
Polowałam na ten kolor bardzo długo, aż wreszcie udało mi się kupić.

Jak przy wszystkich ręcznie farbowanych włóczkach, robiłam z dwóch motków jednocześnie, zamieniając nitkę w co drugim rzędzie. Nie znoszę tego, ale chyba inaczej się nie da. Zawsze jest ogromne ryzyko, że poszczególne motki będą się od siebie odrobinę różniły kolorem i będzie to widoczne na gotowej robótce. W tym przypadku też by tak było, bo jeden motek miałam znacznie bardziej "krzykliwy" od pozostałych.